დღეს სერიოზულად დავფიქრდი ოდესმე დიდი ტყუილი თუ მითქვამს და აღმოჩნდა,რომ არა. არ ვიცი რატომ მაგრამ საშინლად არ მიყვარს ტყუილები და მატყუარა ადამიანებს ხო საერთოდ ვერ ვიტან.რა საცოდაობაა როცა იტყუებიან უაზროდ, ყოველთვის. ზოგიერთი კი ცხოვრებასაც ტყუილზე აგებს
ისეთი ხასიათი მაქვს დღეში 2 პაწაწუნა ტყუილს ძლივს თუ მათქმევინებ . მაგრამ ხომ არის შემთხვევები როცა ტყუილიც საჭიროა?მაგალითად რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანი გაგიტყდა და არ გინდა უფროსებმა გაიგონ. ნუწუ არც აქ გამოვდგები. ისე მეჯავრება ტუილები , რომ მირჩევნია სიმართლე ვთქვა და მომხვდეს ვიდრე ვიცრუო და მერე მომხვდეს. და სართოდ რა შუაში იყო ეს ფოტო აქ?
Комментариев нет:
Отправить комментарий